vrijdag 19 oktober 2007

First things first

Afgelopen weken is al mijn tijd gaan zitten in werkplan, actieplan, portfolio, presentatie en competentieassessment, en nog een voltooiing van de laatste BPV. Volgende week ga ik een paar dagen naar Groningen, o.a. voor een bezoek (met opdracht) aan de Noorderlicht manifestatie. In het weekend is echtelief jarig en vieren we feest. Als dat gedaan is kan ik me weer met hart en ziel op de scriptie storten, die overigens geen moment uit mijn gedachten is! Bergen informatie liggen klaar om geselecteerd en verwerkt te worden, maar ik geloof dat ik aardig op schema lig.

Wacht even, ik lees net dat de inleiding en twee geschreven hoofdstukken 1 november bij de scriptiebegeleider moeten worden ingeleverd. Dat ga ik zo niet redden. De pc dus mee naar Groningen en schrijven maar...

Nog steeds een waarheid als een koe

Ouderdom, hoe zijdt gij zo veracht,
terwijl eenieder u begeert.


Anoniem, zeventiende eeuw

dinsdag 9 oktober 2007

Minder

Wij zijn wat we ons herinneren. Minder herinneren betekent minder zijn.
Uitspraak van de Spaanse schrijver: Carlos Ruiz Zafón

maandag 1 oktober 2007

Geheugenpoli

Vorige week had ik een interessante ontmoeting met Cecile Potjes (van Kunsthuis Rosmalen) en beeldend kunstenaar Fons Spinhof. Deze mensen hadden uitnodigingen bij voor een lezing van Rick Vercauteren over fotograaf Toon Michiels, die ik kende van zijn prachtige foto’s in het boek Zeldzame mensen.

We troffen elkaar op de Open Dag van de Geheugenpoli van het Jeroen Bosch Ziekenhuis (locatie Carolus) in ’s Hertogenbosch. Ik wist niet precies wat dat inhield, een Geheugenpoli, maar ik vond het een mooie gelegenheid om daar achter te komen. In tegenstelling tot wat ik dacht, was er niet veel te zien, maar ik ben toch wel wat wijzer geworden. We kregen eerst een gesprek met een geriatrisch verpleegkundige en daarna nog met een psycholoog. Op het Carolus komen zo’n tien mensen per week, over het algemeen met een verwijzing van de huisarts. Hun leeftijd ligt tussen de 35 en 100 jaar. Om vast te stellen of er sprake is van dementie is er een twee uur durend onderzoek, met o.a. gesprekken met de patiënt zelf en met de centrale verzorger. Dan volgt een eerste conclusie en adviezen voor verdere behandeling. Als het team er niet uitkomt, volgt een verwijzing voor nader onderzoek met o.a. een MRI scan. Er werden een aantal geheugentesten besproken, waaronder de CST ofwel Cognitieve Screeningstest, die samen met de andere bevindingen van zo’n dag al tot een eerste betrouwbare uitspraak leiden. We kregen nog een boekje mee en folders, zodat ik weer het nodige te bestuderen heb.