Volgens de jonge Zweedse kunstenaar Magnus Monfeldt (1973)
speelt het geheugen en de herinnering een belangrijke rol in de opbouw van onze identiteit. Verlies en dood zijn voor hem belangrijke thema’s in zijn installaties en video’s. The Deprived Eye bijvoorbeeld is een serie video’s gebaseerd op een experiment van Torsten Wiesel en David Hubel, een Zweedse en een Amerikaanse wetenschapper, die in 1958 de waarneming van katten begonnen te bestuderen en er met gruwelijke experimenten achter probeerden te komen hoe en waar geheugen wordt opgeslagen. Hiervoor werd o.a. een oog van katjes dichtgenaaid, het “verstoten” oog, waarna de katten werden losgelaten in een horizontaal en verticaal gestreepte omgeving. Na een poosje, waarbij ondertussen de richting van de lijnen veranderd was, werd het oog weer geopend en hun hersenactiviteit geregistreerd. Door ons af te sluiten van het geheugen, kunnen we de wereld met nieuwe ogen zien, was de strekking van het verhaal.
Monfeldt onderzoekt op zijn manier het geheugen, met behulp van een animatie van grafische patronen van zwarte en witte lijnen, die associaties oproepen met de echte wereld buiten de digitale realiteit.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hier mee aan moet, ik heb niet zoveel op met video en animaties etc. maar misschien moet ik de tekst nog eens beter bekijken. Ik hoef natuurlijk ook niet alles wat ik tegenkom te gebruiken in mijn scriptie, ik word er een beetje horendol van. Hier was ik dus al eerder bang voor, dat ik om zou komen in mijn teksten. Het is een vreselijk geworstel om uit alles wat ik heb gevonden de essentie te halen en de tijd gaat dringen. Toch vind ik het nog steeds heerlijk om te doen, maar het is goed dat ik even een weekje eruitga, even iets anders aan mijn kop en wie weet op nieuwe ideeën komen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten