Opdat wij niet vergeten

De tweede wereldoorlog heeft op mij de onuitwisbare indruk achtergelaten van een afschuwelijk kwaad. Het is moeilijk zo niet onmogelijk om de herinneringen van die oorlogsjaren uit te wissen. De bezetting door de nazi's was een angstaanjagende tijd en ik beleef die jaren nog steeds keer op keer. Ik kan mij voorstellen dat sommige mensen het zouden willen vergeten. En sommigen doen dat ook! Omdat ik de horror van de tweede wereldoorlog heb ondergaan vind ik dit moeilijk om te accepteren.
Bron: site over de holocaust



Buena Memoria - Good Memory
"Opdat wij niet vergeten" klinkt het elk jaar bij de herdenking op 4 en 5 mei. Veel meer gebeurtenissen mogen niet vergeten worden. De Argentijnse fotograaf Marcelo Brodsky is in 1996 een project gestart m.b.t. de dictatuur van Argentinië. Hij is begonnen met een oude klassenfoto uit 1967, die hij heeft uitvergroot. Daarna is hij op zoek gegaan naar zijn vroegere klasgenoten, die hij allemaal in beeld heeft gebracht, tegen de achtergrond van de klassefoto. Op deze groepsfoto staat om enkele hoofden een rode cirkel. Deze jongens zijn vermist, vermoord. Een van hen is zijn beste vriend en de andere is zijn broertje. Op de foto zijn nog meer aantekeningen, opmerkingen, cirkels en strepen te zien. Een anonieme geschiedenis krijgt identiteit. Tijdens de tentoonstelling in de Melkweg Galerie in Amsterdam was op een video te zien hoe Marcelo op zoek is tussen de familie-foto's en hoe hij het verleden probeert te reconstrueren aan de hand van foto's en filmpjes. Zo heeft hij zijn vriend en zijn broer tot leven gebracht en aan de vergetelheid onttrokken. Opdat wij niet vergeten!

Brodsky zegt zelf over zijn werk dat hij vragen wil stellen "over aard en totstandkoming van collectieve herinneringen en de invloed van de media op ons historisch bewustzijn en ons identiteitsbesef"
Bron: Ravage digitaal

Op Tweevandaag is nog steeds een video te bekijken en te beluisteren van de tentoonstelling uit 2002.

Deze beelden laten me niet snel meer los.