Wat ideeën

Waar zou ik nu een jaar mee bezig willen zijn? Bart zei tijdens mijn studiebegeleidingsgesprek dat dat mijn uitgangspunt moest zijn. We kregen het erover omdat ik aangaf toch wel schrik te hebben voor volgend jaar. Ik moest er tijdens de zomervakantie maar eens mijn gedachten over laten gaan. Of nu al dus, zoals Bert ons aanraadt. (Bart, Bert en Bas, hoe krijgen ze het voor elkaar)!

Waar gaan mijn gedachten zoal heen?
Ik denk aan mensen die een camping beginnen (in het buitenland). Om de een of andere reden heeft de gedachte bij mij post gevat dat het beheren van een camping in Ierland, Noorwegen of Frankrijk bijvoorbeeld, geweldig zou zijn. W. en ik zijn echter bepaald geen klustypen, tobben met gezondheidsklachten en als ik de verhalen mag geloven dan komt er ginds ook heel wat ellende voorbij. Mooi voor een serie, maar kan ik daar tijd voor vrij maken? Hetzelfde geldt voor de wereld vanuit de caravan, zoals bijvoorbeeld mensen die permanent in een caravan wonen, hun huis hebben verkocht.

Lezende vrouwen. Hier heb ik al lang een fascinatie mee en de idee er nog eens wat mee te doen. Veel raakvlakken met beeldende kunst, maar is het interessant genoeg voor een scriptie?

Mijn vader en W. zijn moeder. Pa die al jong (17) naar Indië ging, een foute vader had? Op het sterfbed van mijn moeder kwam zijn verhaal los. Helaas heb ik een geheugen als een zeef en ben ik veel van wat hij vertelde al weer vergeten, maar ik zou hem er nog eens naar willen vragen. Als kind was ik geboeid door zijn Indië albums. Op latere leeftijd nam hij mijn vergroter over en ging hij zelf afdrukken, nog later ook in kleur. Met dia’s maakte hij prachtige overvloeiseries. Na de dood van mijn moeder was het afgelopen en had hij er geen zin meer in.
Ma, de moeder van W., die altijd heeft moeten leven met een man die in een kamp had gezeten. In dat gezin was de oorlog pas voorbij toen pa dood ging.
Over de werking van het geheugen en de invloed van de fotografie. Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt (boek van Douwe Draaisma) van dat soort dingen.

De vergrijzing, mensen in bejaardenhuizen, de kamertjes en uitzichtloze situaties.

Ik merk dat scriptie en foto's voor het eindexamen nu wel lekker door elkaar aan het lopen zijn. Is dat erg? Als ik het straks dan allemaal maar op een rijtje heb.
Ik schrijf op het moment zoals ik me voel, chaotisch en met gedachten die alle kanten opschieten. Ik moet naar bed, want anders verslaap ik me morgen weer - zoals wel vaker de laatste tijd - maar ik heb geen rust.